Water, gras en menselijkheid: de cognitieve grenzen van kunstmatige intelligentie

De Purus-rivier is afkomstig van de Andes-gletsjers van Peru en voert zijn water na ruim drieduizend tweehonderd kilometer naar de Amazone.

Er zijn gemeenschappen die langs deze rivier wonen, enkele kilometers van de oevers om overstromingen te voorkomen, te midden van enorme vlakke gebieden waar de regen maandenlang onafgebroken valt.

Er zijn groepen van 10, 50, 100 mensen en nog meer die verbaasd zijn als ze naar de stad gaan en zien dat je van het ene land naar het andere kunt verhuizen zonder over de rivier te varen.

Langs de Purus, ergens aan de Braziliaanse oevers, ver van alles wat een ‘weg’ of ‘stad’ zou kunnen worden genoemd, ligt het Barco-ziekenhuis, een drijvend klinisch ziekenhuis, voor anker.

De donkerste rivier ter wereld ligt in Congo: het eerste onderzoek naar de Ruki
Bossa Nova als AI, het resultaat van een eeuwenoude en wijdverbreide vindingrijkheid

Een ziekenhuis in de Amazone herinnert ons aan wie we zijn

Aan boord woont Antonia López González, een Spaanse arts gespecialiseerd in tropische ziekten, die al meer dan dertig jaar gezondheidszorg biedt aan de plattelandsbevolking die langs een stuk van de rivier woont, enkele dagen verwijderd van de regionale hoofdstad Manaus.

Ze is geen missionaris of vrijwilliger, gedreven door enige toewijding jegens de inheemse bevolking. Ze is een arts en wetenschapper, auteur van fundamentele boeken op haar vakgebied, waar op conferenties over de hele wereld naar wordt geluisterd door andere specialisten, maar ook door de FAO en andere internationale organisaties.

Tegenwoordig spreekt hij in Italië over een andere wereld, een wereld die ontsnapt aan onze informatiegewoonten en die goed kan worden samengevat in de titel van zijn nieuwste boek: “Wat we niet weten, bestaat.”

Zoals Purus, Barco Hospital en haar naam.

Zwitserland en Brazilië vergeleken op onderzoek en innovatie
Iedereen helpen beter te worden: het is gezondheid in het tijdperk van AI

Antonia López González en de gezondheid van autochtonen

Antonia López González heeft een sociaal project bedacht en eraan gewerkt dat verband houdt met de gezondheid van deze bevolkingsgroepen, gebaseerd op het creëren van een inwonerfiguur in die plaatsen die daar medische hulp kan bieden, ter plaatse, zonder dagenlang langs de kust te moeten reizen. Purus, terwijl zij en haar team reizen terwijl ze de Barco verlaten en zich hele dagen in kwetsbare kano's voortbewegen om de ongeveer tweehonderd dorpen te bezoeken die oneindig veel gras bevlekken.

Moeilijk en echt leven, waar de figuur van de “goede wilde” of sommige “De plicht van de westerse mens tegenover de armen van de wereld”, maar eerder respect en bewustzijn van de waardigheid van anderen.

Zowel tijdens die reizen als in die gemeenschappen is het niet mogelijk om internet of het telefoonnetwerk te gebruiken.

Als gevolg hiervan verschijnen al deze activiteiten niet, behalve marginaal, in de inhoud die deel uitmaakt van de enorme hoeveelheid digitale informatie die menselijke en machinale handelingen beschrijft, zo groot dat het onbegrijpelijk is.

Nepal: een autonoom land vanwege zijn hangende en duurzame bruggen
Nadenken over water is nadenken over de toekomst: beter behouden en beheren

Hulpmiddel om de mensheid te begrijpen als nooit tevoren

Het is alsof je een foto dicht bij je ogen houdt: tot op zekere hoogte lijkt hij helder, waarna je, als je te dicht bij je pupillen bent, niets meer kunt zien.

Kunstmatige intelligentie is het hulpmiddel dat wordt gebruikt om dat beeld zo gedetailleerd te maken dat het anders voor onze geest begrijpelijk zou zijn.

De mogelijkheid om gegevens vast te leggen, vooral via internet, is zeer krachtig en toch zijn er slechts minimale sporen van Dr. López González, van haar project Ipiranga noch van die mensen en hun geschiedenis, leven, kennis.

Als je dit leest en je afvraagt ​​wat er op deze manier verloren gaat, dan is hier een voorbeeld.

Tony, zoals de wetenschapper zichzelf noemt vanwege de eenvoud, heeft in de loop van de tijd een tekst gemaakt met de titel "Atlas de Dermatopatología Tropical" en het volkomen atypische is dat hij deze ook schreef met gebruikmaking van het eeuwenoude gebruik van de "chamanes", de sjamanen van dorpen. .

Hij deed dit niet door te geloven in sommige van hun magische krachten, maar door wetenschappelijk te analyseren welke actieve ingrediënten worden gewonnen uit de geneeskrachtige planten die sjamanen gebruiken, om zo hun eigenschappen en effecten te ontdekken.

Kortom, als de ‘evidence-based’ geneeskunde van tropische ziekten vandaag de dag voordeel kan halen uit bepaalde medicijnen, komt dat doordat zij de wijsheid van die bevolkingsgroepen zo ver weg heeft overgebracht dat deze slechts in een paar documentaires voorkomt.

Christian Frutiger: "Blue Peace voorkomt oorlogen en geeft meer stabiliteit"
Samaria-robot om het lichaam te genezen en de geest te kalmeren?

Als we niet allemaal zijn, zijn we niemand...

AI is een mondiaal fenomeen, een technologie die steeds meer gebruikt zal worden en die gebaseerd is op menselijke praktijken.

Als we kennis werkelijk willen transformeren in nieuwe manieren om het leven van de soort te helpen en te verbeteren, dan moet het inclusief worden gemaakt en mag er niets worden verspild van wat Homo Sapiens de afgelopen tweehonderdduizend jaar op deze planeet heeft geleerd.

Het zo volledig mogelijk maken van een catalogus van menselijke ervaringen is niet alleen een encyclopedisch doel, maar bovenal de manier waarop elk levend wezen als zodanig kan worden weergegeven, niet alleen als een cumulatie van digitaal vastgelegde handelingen, van boeken geschreven in de meest verspreide talen. , van doctrines die slechts één deel van de wereld vormen, maar als een onvervangbaar deel van de mensheid.

Elk gebrek in deze zin zal het waarschijnlijker maken dat het gebruik van kunstmatige intelligentie een vermindering van kennis en een element van discriminatie tussen culturen en kennis kan worden.

Duurzaamheid van de mijnbouw: een steeds urgentere uitdaging
In de melancholie van vandaag, een fossiel van de ethiek die we verloren hebben