Het algoritme van sociale domheid is niet het resultaat van sociale netwerken

Analyse van hoe de digitale revolutie e Facebook o Twitter hebben geleid tot de achteruitgang van de intelligentie van soorten, zonder de enige oorzaak te zijn

Dit artikel is rechtstreeks ontleend aan "Wie de afgelopen 10 jaar van het Amerikaanse leven uniek dom zijn geweest - het is niet alleen een fase" ("Waarom de laatste 10 jaar van het Amerikaanse leven buitengewoon stom zijn geweest - En het is niet zomaar een fase") van Jonathan Haidt, sociaal psycholoog aan de Stern School of Business van New York University, gepubliceerd in het gezaghebbende Amerikaanse tijdschrift "The Atlantic".
Het artikel van Dr. Haidt trof me diep en ik dacht erover om de belangrijkste stellingen te integreren met meer "gelokaliseerde" gedachten en reflecties die al een tijdje door mijn hoofd dwarrelden en betrekking hadden op een breder onderwerp: de intelligentie van soorten - of niet - van de mensheid , in verband met een reeks sociale mechanismen die de afgelopen tien of vijftien jaar in gang zijn gezet door de komst van specifieke algoritmen die door grote sociale netwerken (FacebookInstagram Twitter en zo verder).
De stelling gaat uit van het, mythische maar niet teveel, beeld van de Toren van Babel: het werk van de uitdaging van de mens aan God, de hoogste daad van arrogantie die de Almachtige niet straft door het te vernietigen zoals Sodom en Gomorra, maar op een subtielere en misschien wreder, waardoor mannen elkaar niet kunnen begrijpen.
Precies wat de afgelopen jaren zou zijn gebeurd in de “Verenigde Staten niet meer”, die door de versnippering en het gebrek aan communicatie van standpunten niet alleen tussen verschillende partijen, maar ook binnen dezelfde partijen en families is veranderd in een omstreden plek "tussen twee verschillende landen die aanspraak maken op hetzelfde grondgebied".
En hoe zou onze moderne Toren van Babel eruit zien? L'Internet van Social Media en hun angst om geld te verdienen. Laten we eens kijken hoe en waarom.

Die drie reddingsdoelen van het internet van… zichzelf

Toen het net Eden was (of verondersteld werd te zijn).

Er was een eerste moment, volledig door mijzelf ervaren, waarin Internet het was het nieuwe Beloofde Land. Een plek waar men het zich kan veroorloven om met de rest van de hele planeet te discussiëren (niet botsen, maar elkaar liever confronteren, om het standpunt van de ander te begrijpen), mogelijk met de rest van de hele planeet, eerst genoeg van de Engelse taal kennen en dan de vertaler leren gebruiken van Google.
Ja, af en toe kon er een vlam ontstaan ​​(letterlijk een "brand", een dispuut op het net) maar over het algemeen bleef het een persoonlijke confrontatie, of in ieder geval binnen welomschreven groepen.
Aan de andere kant ging er een heel nieuw universum van kennis en kansen open, een beetje zoals wat er gebeurt in "The Espanse" met de opening van de Ring naar oneindige nieuwe werelden.
Jammer dat we ons uiteindelijk, zoals in de tv-serie op PrimeVideo (overgenomen uit een literaire sciencefiction-sage van Daniel Abraham en Ty Franck onder het pseudoniem James SA Corey), in plaats van ons onbevreesd en evolutionair naar het onbekende te lanceren, terugtrokken in onze oude, armzalige stamlogica.
En we zijn oorlog tegen elkaar blijven voeren, op alle niveaus, van buurlanden tot buurlanden.
Pas echter op: sociale media zelf zijn niet het echte probleem. In het begin werkten ze heel goed, waardoor iedereen zijn vriendenkring kon uitbreiden en beheren, oude contacten kon herstellen die misschien door de afstand verloren waren gegaan.
Totdat menselijke relaties beperkt waren tot die van het eigen "digitale dorp", misschien af ​​en toe nieuwe mensen ontmoeten en als dat het geval was vrienden maken, verliep alles soepel, zoals dat gebeurt in een kleine stad of in een "op maat gemaakte" buurt. man".
En hier is het fundamentele concept: op menselijke schaal. Geen auto, geen zaken.

De toekomst van sociale media tussen kansen en gevaren...

2011-2015: de val van de… “Nieuwe Toren”

Het artikel in "The Atlantic" onderzoekt nauwkeurig de Amerikaanse sociale en politieke fenomenen waarop we hier niet willen ingaan; wat ons interesseert is de identificatie en definitie van de belangrijkste oorzaken, waarvan ook wij al enkele jaren de meest schadelijke effecten proeven: polarisatie en extremen van standpunten, verlies van vergelijkings- en dialoogvermogen, overmatige vereenvoudiging van tegengestelde stellingen, toename van ongerechtvaardigde sociale schandpalen, hysterische massa's! (nee, dit was maar een citaat).
Laten we uitgaan van de geschiedenis van de mensheid, die vooral de afgelopen eeuwen, voorbij conflicten en misverstanden, gekenmerkt werd door een algemeen streven naar grootschalige samenwerking.
Naarmate de snelheid van informatieverspreiding is toegenomen, is het steeds moeilijker geworden om anderen als vijanden te beschouwen, onwaardig om mensen genoemd te worden.
Zelfs de inwoners van de meest afgelegen landen en met de meest uiteenlopende gewoonten lijken ons niet zo vreemd als we de kans krijgen om ze beter te leren kennen.
Eerst dankzij de radio en kranten, daarna dankzij de steeds snellere massacommunicatiemiddelen (satelliettelevisie, Internet) was de hele planeet eindelijk direct verbonden: het zogenaamde "Global Village", waar het steeds handiger wordt om te praten, handel te drijven, niet om oorlog te voeren.
Technologische vooruitgang zou ons blijkbaar steeds meer naar een coöperatieve toekomst duwen: door de krachten van alle landen te bundelen hebben we formidabele wetenschappelijke projecten opgezet (het internationale ruimtestation CERN, waar de Web). Maar op een gegeven moment ging er iets mis.
De knoppen "Vind ik leuk", "retweet", "Delen" zijn gearriveerd.

Samenzwering, nepnieuws en xenofobie: gevaarlijke digitale mix

De tegenstrijdige lof van de Manzoniaanse menigte

En wat zal het zijn, hebben sommigen van jullie op dit punt misschien gedacht.
Het is immers juist de mogelijkheid om alles on the fly te waarderen en te delen, het leukste en meest stimulerende deel van huidige sociale netwerken.
Het probleem is dat deze nieuwe interactie een verwoestend effect heeft teweeggebracht: de intensivering van de virale dynamiek.
Sindsdien is het belangrijker geworden om de "likes" en "shares" te stimuleren FacebookZo zijn er algoritmen ontwikkeld die elke gebruiker niet meer in chronologische volgorde laten zien wat zijn vrienden publiceren, maar alles waardoor hij meer op "vind ik leuk" en "delen" klikt.
Een reeks wetenschappelijk onderzoek heeft vervolgens aangetoond dat het de berichten zijn die sterke emoties oproepen, vooral woede jegens groepen mensen buiten uw kennissenkring, die het meest waarschijnlijk worden gedeeld. Degenen die viraal gaan, in feite.

Metaverse: het toekomstige universum van internet ontdekken...

Posten is gelijk aan een echte loterij

Dus post iets Facebook het water Twitter het is het equivalent geworden van het spelen van de lotto.
Als je geluk hebt, kan je bericht viraal gaan, gedeeld worden door duizenden, miljoenen mensen en, als je het leuk vindt, heb je je dagen van roem op het net.
Maar als je om de een of andere reden het schot mist, zou je in de handen van de Manzonian-menigte terecht kunnen komen en letterlijk worden gelyncht op het openbare plein, wat, hoe 'virtueel' ook, zeer ernstige gevolgen zal hebben voor je echte leven. Wat ik, een leraar, elke dag probeer om mijn middelbare scholieren te laten begrijpen.
Door zo de spelregels te veranderen, zonder na te denken over de mogelijke gevolgen, werden oneerlijkheid (fake en bevooroordeeld nieuws om publiek te trekken) en groepsdynamiek in de hand gewerkt.
We handelen niet meer op basis van onze echte voorkeuren, maar op negatieve (straffen) en positieve (beloningen) ervaringen uit het verleden volgens de regels van de groep waartoe we behoren.
Versterking van de logica en het verlangen naar bevestiging en acceptatie, die ieder van ons ertoe brengen zich te conformeren aan onze meerderheid.
Een ingenieur van Twitter die direct aan de "retweet" -knop werkte, onthulde later dat hij er spijt van had, zich realiserend dat hij rust had Twitter een slechtere plek.
Wie weet wat Elon Musk hiervan vindt? Het nageslacht zal oordelen.
Maar het zou, hem kennende, het begin van een grote verandering kunnen zijn, gezien zijn laatste uitspraken na zijn overname van Twitter.

Videoalarm van een tiener tegen internetmisbruik

Dat vertrouwen nu afgebroken in de volgende

Historisch gezien hebben beschavingen hun eenheid gebaseerd op het delen van bloed, religie, de aanwezigheid van vijanden om tegen te vechten.
Aan de andere kant zijn er drie belangrijke "sociale kolommen", geïdentificeerd door sociologen, die een moderne seculiere democratie ondersteunen, zoals bijvoorbeeld de Europese staten.
Ze zijn: "Het aandelenkapitaal", of de sociale netten zo uitgebreid mogelijk met een hoog niveau van wederzijds vertrouwen; de "sterke instellingen", d.w.z. gezaghebbend, erkend, efficiënt en het vertrouwen van de burgers waard; de "Shared Stories", waarvan een grote meerderheid de betekenis en authenticiteit ervan erkent.
Helaas zijn de virale mechanismen van de moderne sociale netwerken hebben alle drie deze factoren verzwakt, vooral vanaf 2009.
Overgaand van de logica van de kleine groep naar de obsessieve zoektocht naar "vialiteit", zijn veel gebruikers begonnen met het delen van persoonlijke en gevoelige gegevens met een groot aantal volkomen vreemden, in een poging het grootste aantal toestemmingen te krijgen; maar de aldus verkregen 'vrienden' zijn uiteindelijk vreemden, met wie er misschien zelfs nooit een indirecte confrontatie is geweest.
Het zijn "volgelingen", "achtervolgers" die trouw blijven aan je karakter totdat hij "denkt met hun gedachten", maar die bereid zijn hem te kruisigen zodra hij ontspoort.

Zwitsers internet 8 keer sneller in de universele dienst

Van "confrontatiepleinen" tot tentoonstellingen

Sociale platforms zijn dus getransformeerd van "confrontatiepleinen" naar "tentoonstellingspleinen", waar dankzij de kracht van een knop waarmee u inhoud kunt delen met een enkele klik, zonder enige moeite en misschien zelfs zonder het helemaal te hebben gelezen en begrepen. en zonder enige beperking van tijden waarin dergelijke inhoud op deze manier kan worden gedeeld, leidt dit wiskundig gezien tot fenomenen van exponentiële verspreiding van de meest succesvolle berichten.
En tot de geboorte van echte "volksrechtbanken", op een veel snellere en duidelijkere manier vergeleken met wat er had kunnen gebeuren vóór het tijdperk van Internet. De vlammen worden zo oncontroleerbare vuren die zichzelf voeden, waar de meest agressieve en extremistische posities alle anderen overwinnen vanwege hun "emotionele kracht".

Podcast, veertig visionaire jaren van Elon Musk van het web naar Mars

Het valse principe dat "één één waard is"

Onderzoek door politicologen Alexander Bor en Michael Bang Petersen heeft uitgewezen dat een kleine subgroep van mensen op Social Media hij is erg bezorgd over het verhogen van zijn sociale status en is bereid om daarvoor agressie te gebruiken.
Zulke mensen geven toe dat ze in online discussies hun tegenstanders vaak vervloeken of plagen en worden geblokkeerd door andere gebruikers of gerapporteerd wegens ongepaste opmerkingen.
In acht daaropvolgende onderzoeken ontdekten Bor en Petersen dat online zijn de meeste mensen niet agressiever of vijandiger maakt; het stelde eerder een klein aantal agressieve mensen in staat een veel grotere groep slachtoffers aan te vallen.
Een klein aantal onruststokers kan discussiefora domineren.
Uit verder onderzoek blijkt dat vrouwen en zwarte mensen onevenredig worden lastiggevallen, dus het digitale openbare plein is minder welkom voor hun stemmen.
Zo wordt het vertrouwen in instellingen, of ze nu gouvernementele of culturele of wetenschappelijke zijn, niet simpelweg in twijfel getrokken, maar versplinterd in duizenden fragmenten, waarbij het principe "één is er één waard" elke vorm van autoriteit en iedereen die zich gerechtigd voelt om over kwantumfysica of kernenergie te praten, opheft. met een natuurkundige, immunologie met een immunoloog, sociale fenomenen met een socioloog.
Allemaal alsof zijn kennis (vaak minder dan geen) van de meest complexe onderwerpen, verworven met wat lezen Internet, zou een gelijkwaardige vergelijking mogelijk maken met degenen die ze al tientallen jaren bestuderen.
Door het vertrouwen in instellingen te verliezen (niet alleen die van de overheid, maar ook meer eenvoudigweg universiteiten en hun vertegenwoordigers, onderzoekers van welke discipline dan ook), is er dus niet langer een gedeelde geschiedenis of een deskundige autoriteit om naar te verwijzen.
In schoolgesprekken tussen ouders wordt elke pedagogische handeling van de leerkracht in twijfel getrokken. In de sociale media groepen pseudo-wetenschap woedt, want "tegen de heersende gedachte ingaan" is cool, ongeacht de betekenis van wat er wordt gezegd, en vaak ook het gevaar voor de gezondheid en de samenleving.
Maar er is geen eenheid, zelfs niet in protest omwille van zichzelf: het hele publiek is in feite gefragmenteerd als een spiegel die in duizend stukjes is gebroken die "elkaar dreigend weerkaatsen".

Oekraïense crisis en de "digitale verantwoordelijkheid" van nepnieuws

De verontrustende dood van compromissen

De moderne constituties zijn bedacht om bepaalde verschijnselen te voorkomen die de opstellers ervan al goed kenden.
Het zwakke punt van een democratie is juist de “turbulentie en onhandelbare passies” die democratische gemeenschappen kunnen treffen, die daarom koelmechanismen nodig hebben, om impulsen af ​​te remmen, om ook bestuurders de tijd en het isolement te geven die nodig zijn om complexe, adequate antwoorden en oplossingen te bedenken, niet geïmproviseerd op de emotie van het moment.
Het begrip compromis, dat de laatste jaren steeds negatiever wordt ervaren, heeft echter zijn eigen precieze sociale waarde, de ontmoeting tussen tegengestelde standpunten, het begrijpen van elkaars standpunten en het zoeken naar gemeenschappelijke strategieën om grote maatschappelijke problemen op te lossen.
In plaats daarvan heeft de snelheid van de reacties op de grote virtuele pleinen die technologiebedrijven ons hebben gegeven alles teruggebracht tot stammenconflicten, waardoor die neiging wordt gestimuleerd om ons in teams of partijen te verdelen waar vijandigheid jegens tegenstanders elk verlangen naar confrontatie domineert.
Zo wordt elke politieke verkiezing een strijd om koste wat het kost de overwinning van de tegenstanders te voorkomen en gaat de diepe betekenis van democratie verloren in een clash of fans.
Op deze manier hebben persoonlijkheden zoals Beppe Grillo in Italië, Boris Johnson in Engeland, Donald Trump in de Verenigde Staten de toren niet laten vallen, maar hebben ze ten volle geprofiteerd van zijn kinetische energie, zijn ontwrichtend potentieel kunnen begrijpen en ombuigen naar ze gunst.
Zonder al te veel zorgen over de gevolgen op maatschappelijk vlak. En wee de verbroedering met de vijand (tenminste tot je bij de stoel komt), wee het burgerlijk bespreken van de verdiensten met de politieke tegenstander, zelfs als hij correcte uitspraken doet: het staat gelijk aan de misdaad van Hoogverraad.
Het is een fenomeen dat wordt verergerd door angst van de kant van de instellingen, die zodra ze een glimp opvangen van een mogelijke shitstorm (letterlijk "poepstorm”) voor de verklaringen van een van hun leden, of het nu een wettelijke vertegenwoordiger, een professor, een journalist is, haasten ze zich ervan te distantiëren.
Hun gezag, misschien wel gedurende tientallen jaren of zelfs eeuwen verdiend, wordt geofferd op het altaar van de goden Netwerk Rechtbanken.

Fotogalerij, de cartoons die de angsten van het web verdrijven

Er is een convergentie tussen tegengestelde extremismen

Laten we teruggaan naar wat de "berouwvolle" ingenieur van Twitter, die na zijn medewerking aan de creatie van de Retweet-knop schreef: "Het is alsof je een vierjarige een pistool geeft."
Een tweet doodt eigenlijk niemand, maar het kan pijn doen, vooral als het moeiteloos en zonder scrupules wordt opgepakt en gedeeld door duizenden of miljoenen mensen.
Dus meer dan een 38 kaliber, zou je kunnen zeggen dat de Social Media modernen hebben ons een dartpistool gegeven, met "darts", die zelfs als ze niet doden (tenzij ze je recht in het oog raken), ze zeker schade aanrichten.
En ze leverden er een miljard van, zonder onderscheid aan iedereen, die darts naar elkaar begonnen te gooien als papieren ballen in een klas van de zesde klas.
Soms heeft deze macht zijn vruchten afgeworpen: de ontmaskering van systematisch seksueel misbruik in sommige Amerikaanse bedrijven bijvoorbeeld zou zonder deze middelen niet hetzelfde effect hebben gehad.
Helaas zijn gevallen van gerechtigheid echter de uitzondering, in een zee van pesten en onrecht.

Er is een innovatief internet voor Zwitserse onderzoeksinstellingen

Agressie is de motor van een valse socialiteit

In een ongedisciplineerde klas zijn de leiders de meer agressieve mannelijke en vrouwelijke leerlingen, en hetzelfde gebeurt in sociale netwerken waar de meest agressieve of de meest 'iconische' karakters de meesters zijn.
Zo komt het voor dat de meest extreme politieke marges, zowel links als rechts, meer herrie maken ten nadele van de gematigden die vaak zwichten voor de golf, ook uit angst om overweldigd te worden.
En het is geen toeval dat de posities van deze randen vaak samenvallen, zelfs als ze ogenschijnlijk tegengesteld zijn, dankzij het "hoefijzer" -effect, al getheoretiseerd in de politieke wetenschappen door de schrijver Jean-Pierre Faye.
De "pijlen" van de Social Media ze geven meer macht en stem aan de politieke uitersten terwijl ze de macht en stem van de gematigde meerderheid verminderen.
De Hidden Tribes-studie van de pro-democratische groep More in Common ondervroeg 8.000 Amerikanen in 2017 en 2018 en identificeerde zeven groepen die overtuigingen en gedragingen deelden.
Degenen die het meest rechts zijn, bekend als "stemmende conservatieven", vormden 6 procent van de Amerikaanse bevolking. De meest linkse groep, de 'progressieve activisten', vormden 8 procent van de bevolking.
Progressieve activisten waren verreweg de meest productieve groep op de Social Media: 70 procent had in het voorgaande jaar politieke content gedeeld. Vrome conservatieven volgden met 56 procent.

Uit het ontstaan ​​van de “metashopper”, de consument van de toekomst…

Is bevestigingsbias het web?

In het menselijk denken is er een neiging om alleen het bewijs te overwegen dat iemands stelling bevestigt, de zogenaamde "Confirmation Bias".
Het is een val waar we allemaal in trappen, zelfs degenen die de wetenschappelijke methode beter zouden moeten kennen dan anderen.
Hoe vaak worden wetenschappelijke artikelen die te ver "buiten" de algemene opvattingen van het moment gingen, terwijl ze voor de hand liggende argumenten of bewijzen aanvoerden, jarenlang genegeerd door de wetenschappelijke gemeenschap, totdat latere ontdekkingen het onmogelijk maakten ze te negeren?
Al voor de doordringende sociale media, dezelfde zoekmachines als Google, die geen effectief systeem voor het controleren van feiten hadden, voedden samenzweringstheorieën (we zijn niet echt op de maan geweest, de aarde is plat, 11/19 werd in scène gezet, COVID-XNUMX bestaat niet... ).
I Social Media ze maakten de zaken erger omdat ze interactie "buiten je bubbel" ontmoedigden, d.w.z. confrontatie met mensen die jouw mening niet delen en die bepaalde onderwerpen misschien beter kennen dan jij.
Als we onszelf vergelijken met een ruimtevaartingenieur of een serieuze wetenschapsjournalist, zouden we gemakkelijk de onwaarheid van bepaalde ad hoc "bewijzen" kunnen verifiëren (zie bijvoorbeeld het geval van de correlatie tussen vaccin en autisme, die een echte zwendel bleek te zijn, die ze blijven geloof er niet weinig).
Maar voorkeur voor bevestiging, in combinatie met het bubbeleffect van nieuwe algoritmen, duwt ons in andere richtingen.
Dus als 99 procent van de klimatologen bevestigt dat de klimaatverandering een antropische oorsprong heeft en minder dan 1 procent het tegenovergestelde bevestigt, blijft de vergelijking voor sommigen fifty-fifty (hier de traditionele media en hun talkshow). En we bevinden ons in een vicieuze cirkel waarin we allemaal verliezen, te beginnen met de waarheid. Inderdaad, vanuit de wetenschappelijke waarheid...

Virtual Reality en Metaverse in twee scholen van de Inspired-cyclus