Is communicatie dood? W de communicatie

Zeggen ‘Ik houd mij bezig met communicatie’ is hetzelfde als zeggen ‘Ik eet’. Het is iets duidelijks.

Ik lees, kijk, observeer en hoor veel van mijn collega's klagen: communicatie is dood, internet doodt alles. De crisis in de uitgeverij en de pers is al een tijdje aan de gang. Ik hoor en zie typografen die zichzelf presenteren als 'communicatie-experts', want zeggen dat ze typografen zijn, is alsof ze zichzelf definiëren als producenten en verkopers van ijs terwijl de vriezer al minstens 50 jaar bestaat. Ik zie fotografen het beroep van "lay-out" of webdesigner uitvinden, webdesigners die fotografen improviseren, cartoonisten die zichzelf voorstellen als adverteerders en adverteerders die zich voordoen als online waarzeggers.

“Ik houd me bezig met communicatie”, “Ik doe communicatie”, “Ik ben een communicator” … Communicatie …. Communicatie en nog meer communicatie….

Het lijkt een soort mantra te zijn geworden. Iedereen die niet communiceert, die communiceert, is geruïneerd. Ik herinner me nog dat ik tijdens een gesprek met een bevriende fotograaf die op zijn beurt nauw samenwerkt met een typografie gespecialiseerd in digitaal printen, trots vertelde hoe zijn "drukkers" collega's "omgingen met communicatie" en als zodanig deze helaas nog steeds presenteren aan het publiek. En de schade is aangericht. De klant heeft natuurlijk nauwelijks door wie er voor hem staat. Toen ik vroeg of ze ooit iets hadden gehoord, zelfs van een afstand, zag ik mezelf over de pragmatiek van communicatie bijna als een groen wezen observeren, half artisjok en half mens die obsceniteiten brabbelde in een taal die nog nooit eerder was gehoord. De Palo Alto-school en de principes van metacommunicatie leken godslasterlijke scheldwoorden die in het tribunaal van de Heilige Inquisitie moesten worden veroordeeld. Maar zelfs Kotler, ik weet niet dat hij als een nieuwe Giordano Bruno op de brandstapel is verbrand, integendeel …

Wat zeker is, is echter dat als de bewering dat de hierboven genoemde typograaf zich bezighoudt met communicatie geldig is, mijn kat een genie is en Gavino Sanna een expert is in "mooi schrijven" in de grafologische zin van het woord. Of we kunnen het op een andere manier verdraaien en zeggen dat we allemaal, in voor- en tegenspoed, omgaan met communicatie alleen maar omdat we communiceren. We spreken, schrijven, bewegen, gebaren, zingen, tekenen… Alles wat we doen communiceert iets, zelfs wat we niet doen of zeggen, zelfs alles wat we onbewust en onbewust doen, communiceert iets. Het is onmogelijk om niet te communiceren, zei Watzlawick.

Zeggen ‘Ik houd mij bezig met communicatie’ is hetzelfde als zeggen ‘Ik eet’. Het is duidelijk.
Want als je niet eet, sterf je van de honger, als je niet communiceert, ben je echt dood!

Daarom, communicatie is niet dood! Die is er en zal er altijd zijn! Het evolueert gewoon, verfijnt zichzelf, gebruikt nieuwe technologieën, nieuwe interfaces, introduceert nieuwe paradigma's, transformeert zichzelf. Maar we communiceren altijd. Of je het nu aan de telefoon doet, via een boek, op tv, via een brochure, een brief of op een sociaal netwerk, je "communiceert" in ieder geval altijd mijn god! Om deze reden, elke keer als ik een collega hoor zeggen dat communicatie dood is, denk ik dat hij dood is, met zijn argumenten!

Maar waar wordt het ingewikkeld en loopt de fotograaf vast bij de eerste moeilijkheden: wanneer de communicatie ergens op gericht wordt. Wanneer je de typograaf om inhoud vraagt, wanneer hij gedwongen wordt de communicatie te moduleren voor een specifiek doel dat misschien aan tafel is gepland. En daar, schat! Dan wordt het allemaal de schuld van internet en veranderen sociale netwerken in een soort zwart gat dat kinderen opeet en op een bezemsteel door hyperspace rent. Seth Godin wordt zo een Mephistopheleaans personage uit een horrorsaga die achter klanten aan rent op de rug van zijn paarse koe. Communicatie is sowieso dood.