Vriendelijke communicatie: mag het? Mag ik storen?

Versie nr. 1

Op een dag besluit een kleine zakenman die racefietsen maakt, om zijn omzet te verhogen, bars binnen te gaan met een stapel brochures onder zijn arm en tegen iedereen te schreeuwen dat hij de mooiste racefietsen ter wereld maakt. Hier is hij bij de eerste bar, hij komt binnen en begint zijn schreeuwende "preek". De klanten van de bar kijken hem verdwaasd aan en de barman blokkeert de ondernemer nog voordat deze klaar is met de show: “Neem me niet kwalijk, maar we zijn niet op de markt! Ik verzoek u vriendelijk om uw stem te dempen! Als je wilt, kun je wat van je brochures hier in een hoek op de toonbank laten liggen, maar ik verzoek je vriendelijk om te vertrekken”.

Resultaat? De ondernemer maakte een grapje, de barman pakt de brochures die 's avonds op de toonbank liggen en gooit ze in de prullenbak en de barklanten bestempelen de ondernemer als een wilde gek klaar voor een dringend psychiatrisch bezoek. Die balk is verloren. De ondernemer moet van reep veranderen.

Versie nr. 2

Een kleine zakenman die racefietsen maakt, besluit om zijn omzet te verhogen en belang te hechten aan relaties met mensen, zelfs met mensen, vooral met mensen die hij niet kent. Een beetje PR kan nooit kwaad. In zijn kleine stad zijn bars de meest populaire openbare plaatsen. Je staat om 19,00 uur op als het happy hour is bij Bar Manzoni, gaat naar binnen, bestelt een aperitief en proeft wat pretzels. Sta daar, luister en kijk naar mensen. De volgende dag hetzelfde. De derde dag gaat ontbijten. Op de vierde dag komt hij 's avonds terug, er zijn weinig mensen en hij knoopt een gesprek aan met de barman over de regering-Monti, belastingen, de problemen van het land, vrouwen, motoren, enz...

Na twee weken op het gebruikelijke tijdstip, 19,00 uur, komt de ondernemer binnen en begroet de barman hem hartelijk: "Het gebruikelijke?".

De zakenman nadert de toonbank en bestelt zijn gebruikelijke Sprizz. Hij ziet een heer aan zijn zijde hetzelfde aperitief drinken en wisselt twee moppen met hem uit. Twee bars worden 4 en we beginnen te kletsen... De vriend van de buurman arriveert en van twee mensen wordt de groep talrijk en ontmoeten we elkaar elke avond om 19,00 uur voor de komende jaren.

Tijdens een praatje vraagt ​​een van de klanten die bevriend is geraakt aan de ondernemer: “Luister, ik moet mijn neefje een racefiets geven. Ik weet dat je een fabriek hebt, mag ik even komen kijken?” "Zeker!" De zakenman antwoordt. Op de afgesproken dag komt de vriend opdagen en kiest de fiets uit om weg te geven, betaalt en neemt hem tevreden mee.

Wat gebeurt er? Maak het woord!

De vriend praat met een andere vriend: “Weet je, ik heb een racefiets gekocht van Paolo, de eigenaar van de fietsenfabriek en ze zijn GEWELDIG! Geweldige prijs, geweldig product en mijn neefje is dolgelukkig." Een vriend van een vriend komt naar de fabriek van de fabrikant om ook een fiets te kopen.

Op deze manier ontstaat er een echt fiduciair pact tussen een vriend van de fietsfabrikant en een vriend van de klant, juist gebaseerd op een persoonlijke relatie die op zijn beurt consensus en tevredenheid over het product genereert. Uiteraard moet het product van uitstekende kwaliteit zijn. Ga nu echter de bar uit en neem dit allemaal mee op een sociaal netwerk van 800 miljoen mensen zoals Facebook. Het potentieel in relationeel opzicht, ook en waarom niet commercieel, is ENORM. Dit is voldoende om te begrijpen hoe de "toestemming" een beleefd en beschaafd instrument is voor marketingcommunicatie, terwijl het tegelijkertijd kracht en gewicht geeft aan het relationele gedeelte.

Om dit te doen heb je identificatie van het zelf, geduld, relatie- en leiderschapsvaardigheden nodig en uiteraard een goed product of dienst. Het is noodzakelijk om echt te zijn, niet triviaal en vooral om altijd in gedachten te houden dat de ander, degene die naar je luistert, dit alleen doet omdat je toestemming hebt gevraagd om te spreken.