“De mens weer centraal stellen”: ja, maar wat betekent dat?

Er zijn uitdrukkingen die als een mantra terugkomen en bijna worden gebruikt om te getuigen van een of andere vorm van competentie of verlicht denken, afgeleid van diepgaande observatie en scherpe analyse van het fenomeen.

Wat de kunstmatige intelligentie betreft, blijft de aansporing daartoe in de mode “de mens weer centraal stellen”, soms vervangen door een nog dubbelzinnigere aanroeping van het ‘nieuwe humanisme’.

Ze werken perfect, zolang niemand om uitleg vraagt. Waarom ‘de mens weer centraal stellen’? Als het er eerder was, wie heeft het dan verplaatst?

Hebben we de aanval niet opgemerkt die robots, bevers en broodroosters met zo'n meesterschap hebben uitgevoerd dat ze ons allemaal opzij hebben geduwd en zo de planeet hebben gedomineerd? En dat dit centraal stond en zou moeten staan, was dat door wie en in welk referentie-universum vastgesteld?

Is er enige waarneming die deze geometrische en absolute waarheid aantoont? Misschien is het jouw schrijver die er niets van begrijpt, die niets heeft opgemerkt van de grote revolutie die heeft plaatsgevonden en waarin de hele mensheid aan de kant is gezet, in een ravijn is geworpen, verbijsterd en verwaarloosd door de toekomst die kennelijk aan jou toebehoort. andere soorten, biologisch of mechanisch als ze zijn.

Of niet? Wat betekent dat aanhoudende refrein? Dat we een toekomst opbouwen waarin we onszelf ver van de oorzaken plaatsen en vatbaar zijn voor alle gevolgen?

Kunstmatige intelligentie en hologrammen: de nieuwe grens van de gezondheidszorg
Bossa Nova als AI, het resultaat van een eeuwenoude en wijdverbreide vindingrijkheid
AI: de oorlog die op het punt staat uit te breken zal niet zijn zoals we verwachten…

AI is een ‘agentschap zonder intelligentie’ en is intellectueel gezien niet levendiger dan een schoenlepel

Het kwaad is AI, een menselijke creatie en, totdat het tegendeel bewezen is, “Bureau zonder inlichtingen” (uitdrukking van Luciano Florida), intellectueel niet levendiger dan een schoenlepel?

Is het mogelijk dat onze soort zo slecht is dat we alle verantwoordelijkheid aan haar delegeren en haar slaaf worden?

Het idee van een of andere noodzaak van “de mens weer centraal stellen”, evenals de stilzwijgende instemming met deze bizarre hypothese door de aanwezigen (soms alleen uit goede manieren jegens de spreker, moet gezegd worden) komen waarschijnlijk voort uit verschillende sensaties.

Vertrekkend van het idee dat AI een belangrijke innovatie is (wat waar is) en van onmetelijke omvang is vergeleken met alle innovaties die onze soort al heeft ervaren (wat zeer twijfelachtig is).

Kunstmatige intelligentie en autonoom rijden: de autosport draait in het donker
Iedereen helpen beter te worden: het is gezondheid in het tijdperk van AI
De veiligheid van AI? De verklaring van Bletchley Park is cruciaal

Alleen de overwaardering van het heden vergroot een innovatie die niettemin relevant is

Het is een vorm van hyperevaluatie van het heden, waarbij wat ons overkomt beslist krachtiger, anders, wonderbaarlijker, subliemer, duisterder, zorgwekkender en beangstigender is dan wat er in het verleden is gebeurd.

In werkelijkheid zou het voldoende zijn om onze overgrootouders te vragen wat de komst van elektriciteit was om te begrijpen in hoeverre elektriciteit voor hen op dezelfde manier leek aan het begin van de 20e eeuw.

Zelfs als we dat zouden willen, kunnen wij die nu leven ons niet eens voorstellen dat de grote steden van die tijd in wezen donker waren zodra de zon onderging en het platteland in alle richtingen pikzwart was.

We vinden het moeilijk te geloven dat bijna elk huishoudelijk werk alleen gedaan kan worden met spierkracht van mens of dier, en dat slechts een paar kaarsen de kamers verlichtten.

Als we terugdenken aan de eerste toeschouwers van de gebroeders Lumière, die vluchtten uit angst dat de in de film afgebeelde trein hen zou raken, moeten we begrijpen hoe verrassend zowel dat bewegende beeld als de trein zelf voor hen waren, beiden onbekend bij hun ouders. en grootouders.

Iemand moet toen al hebben gezegd dat het nodig was “de mens weer centraal stellen”?

Kunstmatige intelligentie zal ons helpen de oceanen van plastic te ontdoen
Samaria-robot om het lichaam te genezen en de geest te kalmeren?
Water, gras en menselijkheid: de cognitieve grenzen van kunstmatige intelligentie

Een economie die klaar is om het Paradijs van ons te stelen, met technologie die klaar is om er een pratende slang van te maken?

Of wordt deze uitdrukking gebruikt om te impliceren dat het de economie is die het Paradijs van ons steelt en dat de technologie het in een slinkse, betoverende pratende slang verandert, zoals die keer in Eden?

Om erop te wijzen dat de tuin der geneugten ver buiten de alledaagse ervaring ligt en, op een andere manier, dat de schoonheid en lelijkheid ervan het resultaat is van de heerschappij die onze soort in de loop van de tijd heeft overgenomen, schiet me een grap van Piero Poccianti te binnen: voormalig voorzitter van de Italiaanse Vereniging voor Kunstmatige Intelligentie, die bij de duizendste keer dat hem de vraag werd gesteld “Zal AI het overnemen?”, antwoordde hij kalm en Florentijns: "Laten we hopen! Denk je dat je tot slechtere prestaties in staat zou zijn dan wij?”.

We kunnen, zelfs als we dat zouden willen, geen wereld creëren waarin we onszelf niet als centraal beschouwen.

We kunnen het niet doen zoals geen enkel bewust wezen het zou kunnen doen, omdat elk begrip van het universum wordt bepaald door de vormen van onze hersenen en onze zintuiglijke receptoren en de daaruit voortvloeiende mentale modellen.

Het is geen kwestie van desinteresse in wat ons omringt of van onderschatting van het ecosysteem dat ons herbergt, maar van een onherleidbare biologische beperking.

De ethische benadering van het gebruik van op AI gebaseerde tools verschilt van de veronderstelde noodzaak om als circustemmers terug te keren naar het midden.

Het bespreken op elk forum en het debat zoveel mogelijk verbreden, zodat we universele benaderingen proberen te delen van wat kunstmatige intelligentie moet zijn voor de toekomst van de mensheid, is de juiste, zij het de moeilijkste, strategie.

Kunstmatige intelligentie ook voor de ontwikkeling van nieuwe medicijnen
"Ethiek van kunstmatige intelligentie", een tijdloos boek
Werkgelegenheid en digitalisering: veertig jaar verkeerde profetieën

Met vuur hebben we de savanne niet in vuur en vlam gezet, met kernenergie hebben we de beschaving niet vernietigd

Toch zijn we het in het verleden al eens geworden over wat wel en niet passend was met grote uitvindingen: met vuur hebben we de savanne niet in brand gestoken, met kernenergie hebben we de beschaving niet vernietigd, om twee voorbeelden te noemen. .

We zijn niet goed, maar de geschiedenis leert ons dat we ons ervan bewust zijn, ook al kunnen we zelfs vreselijke fouten maken.

Onze onmisbare en onverzettelijke centrale positie is geen arrogantie, trots of gril, integendeel. Impliciet in onze mensen genereert het indirect de verantwoordelijkheid die voortkomt uit de enorme macht over de wereld die we in de loop van de millennia hebben verworven en op verschillende manieren hebben gebruikt.

Sommige ervan beoordelen we vandaag de dag negatief omdat we er de vruchten van plukken, zoals de vermindering van een derde van de bossen in de afgelopen vijftig jaar, de overvloedige verdubbeling van de CO50-productie in dezelfde periode, de nu regelrechte klimaatverandering.

Dan zal het niets anders zijn dan dit “de mens weer centraal stellen” is een mooie manier om te zeggen dat wij, terzijde geschoven door overkoepelende en naamloze krachten, er toen of nu niet waren en dat de ramp van anderen afhangt? Waarom wordt de poging om die positie te herwinnen met zoveel intensiteit gepredikt, in plaats van met evenveel enthousiasme te wijzen op de noodzaak om elke technologie en elke energie te gebruiken om onze negatieve impact te verminderen en ons te concentreren op wetenschappelijk onderzoek en de gevolgen daarvan bij innovatie om zaken recht te zetten?

In de eerder genoemde vijftig jaar die tussen 1970 en 2020 verstreken, was automatisering de eerste architect van een radicale verandering in het werk, waardoor de mondiale werkgelegenheid toenam en tegelijkertijd de zogenoemde ‘vrije tijd’ toenam, waardoor miljoenen mensen de ruimte kregen om zich te wijden aan het werk. aan interesses en activiteiten die voorheen voorbehouden waren aan kleine elites.

Kunstmatige intelligentie is de ideale verbinding tussen Bern en Rome
De neiging tot consumeren is de atavistische motor van innovatie
Verwarring en controle in de tijd van kunstmatige intelligentie

Nu noemen we “onmenselijke” banen die al eeuwenlang door de bewoners van de planeet worden uitgeoefend

Op deze manier hebben zich sectoren ontwikkeld die nu een belangrijk onderdeel van de wereldeconomie vormen, zoals toerisme, sport, culturele consumptie, universitaire studies, wetenschappelijke beroepen, gezondheidszorg en vele andere.

Het zijn allemaal uitingen van de mens die voorheen uitgesloten was van degenen die in onhoudbare levensomstandigheden moesten zwoegen, zo erg zelfs dat we nu ‘onmenselijke’ banen noemen die eeuwenlang door de meeste bewoners van de planeet werden uitgeoefend en die nu terecht aan machines worden overgelaten.

Nadat we slogans hebben weggelaten en de goede weg zijn ingeslagen, kunnen we een stap voorwaarts zetten en ons wijden aan de economische activiteiten die AI zal ontwikkelen, net zoals automatisering (en andere innovaties) dat toen deden.

Het is mogelijk dat de nieuwe gebieden van economische groei deze keer verband houden met de gevoeligheden die de jongere generaties zich eigen hebben gemaakt, zoals die ten aanzien van de zorg voor levende wezens (inclusief Sapiens) en de planeet.

Door dit te doen zal de ‘verantwoordelijkheid van de verzorger’ het overwinnen van een tijdperk markeren waarin we ons zo in controle voelden dat we een centrale rol als hoofdrolspelers claimden, wat, als een uitoefening van macht in plaats van intelligentie, steeds meer buiten de tijd lijkt te vallen.

Russisch-Oekraïense oorlog: maakt kunstmatige intelligentie een verschil?
Bevrijding van vermoeidheid versnelt innovatie en kennis
Het is verantwoorde innovatie die homo sapiens steeds meer maakt